Podróże z dziećmi

Niektórzy uważają, że gdy pojawi się dziecko w rodzinie to trzeba zrezygnować z wielu rzeczy, m.in z podróży. To prawda, że pojawienie się bobasów wymaga pewnych przekształceń, ale myślę, że po prostu trzeba niektórych rzeczy nauczyć się robić w trójkę/czwórkę/piątkę/szóstkę... - takich rzeczy, które się da zrobić razem, bo wszystkich się nie da (np. nocne imprezy w klubach - to raczej wątpliwy pomysł dla maluchów).

Tak samo jest z podróżami - zgodnie z zasadą, jeśli nie możesz czegoś zrealizować, zrób to z dziećmi. Uważam, ze podróżowanie z dziećmi jest możliwe i serdecznie do tego zachęcam, ale oczywiście trzeba trochę dostosować plan wakacji do potrzeb dziecka - zrezygnować z ekstremalnych wysokości czy warunków (obszar zagrożony chorobami) i dołączyć więcej placów zabaw i innych atrakcji dla dzieci.

Jeśli toś lubi czytać o podróżach to zachecam do lektury "Pępek świata. Z dzieckiem w drodze" Anny Kuziemskiej.

Jak to jest u nas? Zawsze lubiliśmy podróżować. Zanim pojawiły się dzieci i zanim skończyły się studia wyjeżdżaliśmy gdzieś niemal raz w miesiącu. Potem przyszedł czas na pracę, więc urlopu było mniej (ale za to finanse się poprawiły), więc było mniej wyjazdów, ale gdzieś dalej. Teraz  jeździmy ile możemy pod względem urlopowym i finansowym. Poza tym staramy się robić małe weekendowe wycieczki do muzeów, na kajaki, rowery.

Generalnie, chcemy pokazać dzieciom podróżowanie - nie wiemy, czy złapią bakcyla i się im to spodoba - jeśli będą wolały wykupić wycieczkę i cały dzień leżeć przy basenie w kurorcie, uszanujemy to. Ale spróbujemy pokazać im jak można aktywnie spędzić czas i wakacje. U nas to głównie góry, bo to jest miłość od zawsze - czyli podejmowanie wysiłku, zdrowie, hart ducha, podziw dla przyrody itd. Franek w górach był dotychczas 4 razy - ostatnio jak miał niecałe 2 lata i 2 miesiące - raczej był jeszcze noszony w nosidle, ale też sam już trochę maszerował i naprawdę intensywnie szukał szlaku - pamiętam jak przez 10 minut ciągle powtarzał: "żó szla, żó szla, żó szla" (żółty szlak - wtedy mówił tylko pierwsze sylaby) i go ciągle wypatrywał. Aż już trudno było tego słuchać i odpowiadać, że "tak, wypatrujemy żółtego szlaku, na pewno zaraz będzie". Natomiast Jacek miał wtedy pół roku i był wszystkim zaciekawiony.

Jeśli chodzi o wyjazdy w góry, to trzeba poczekać, aż dziecko będzie na tyle duże, żeby mogło siedzieć w nosidle. Są jeszcze chusty do noszenia, aczkolwiek z naszego doświadczenia wynika, że nosidła są wygodniejsze - mają chociażby kieszenie, w które można spakować potrzebne rzeczy na drogę.

W górach dzieciom się podoba, a nad morzem jeszcze bardziej są zachwyceni! Dzieci lubią jeździć w góry, bo widzą, że rodzice to kochają, ale morze i plaża to dla nich naprawdę frajda - woda, piasek, kamienie, muszelki. Jak posadziliśmy Jacka na plaży po raz pierwszy to siedział z łopatką w jednym miejscu, wygrzał sobie to miejsce i się z niego nie ruszał. Obraził się jak musieliśmy już pójść dalej.

W temacie podróży trzeba tylko powiedzieć, że nie należy za bardzo przejmować się rytmem dnia. Wiadomo, że stałe pory drzemek i posiłków są ważne, ale nie na wakacjach. Gdyby trzymać się rytmu to prawdopodobnie nic by nie udało się zobaczyć. Na wakacjach dzieci śpią tam, gdzie zasną: na plecach, w samochodzie, w pociągu.
Z jedzeniem też nie ma dużego problemu, bo nawet jeśli nie ma się warunków na samodzielne gotowanie to przecież bez problemu można kupić jakieś słoiczki czy coś (warto jeździć także wtedy, gdy dziecko jest małe i żywi się tylko mlekiem z piersi - wtedy w ogóle nie trzeba przejmować się jedzeniem). Tak naprawdę dla dzieci największą radością jest fakt, że są razem z rodzicami, a nie to gdzie są, czy mają drzemkę i obiadek na czas, albo czy zostały przewinięte w bagażniku. Poza tym podróże kształcą :-)

Wiadomo, czasem chciałoby się wyjechać bez dzieci i jeśli jest taka możliwość to mozna skoczyć gdzieś we dwoje. Choć należy pamiętać, że przyjdzie taki czas, kiedy dzieci po prostu nie będą chciały z nami jeździć.

Zawsze mam w głowie marzenia odnośnie wakacji. Na pewno nie wszystkie da się zrealizować, ale fajnie sobie pomarzyć... o wyprawie rowerowej po Skandynawii, o szlaku świętego Jakuba z dziećmi... No cóż, na razie oszczędzamy na duży rodzinny namiot i spróbujemy pokazać dzieciom frajdę biwakowania i tzw. turystykę alternatywą.